Polskie góry, zwłaszcza Tatry, Beskidy, Sudety, czy Bieszczady, stanowią nieodłączny element krajobrazu i kultury narodowej. Dla wielu kompozytorów te majestatyczne szczyty i dzikie przestrzenie były nie tylko obiektem podróży, ale także punktem odniesienia dla ich artystycznej wyobraźni. Motyw gór w twórczości polskich kompozytorów był tematem ostatniego wykładu UTW, który odbył się 22.02.2024 r., w naszej bibliotece.

Prowadzący wykład prof. Mirosław Kisiel zapoznał nas z twórczością największych polskich kompozytorów, dla których góry stały się nie tylko inspiracją, ale również tematem przewodnim, który przesiąkł ich dzieła muzyki. Poprzez dźwięki i melodie, kompozytorzy odzwierciedlali w swojej twórczości zarówno piękno, jak i surowość górskiego krajobrazu, odwołując się do jego symbolicznego znaczenia i emocjonalnego oddziaływania.

Do motywu gór w swej twórczości odnosili się tacy kompozytorzy jak choćby Stanisław Moniuszko, Karol Szymanowski, czy Wojciech Kilar.

Motyw gór w twórczości polskich kompozytorów nie ograniczał się jedynie do opisania piękna przyrody. To także metafora ludzkiego dążenia do doskonałości, walki z własnymi ograniczeniami oraz poszukiwania transcendencji. Góry stawały się więc nie tylko miejscem, ale również stanem umysłu, który kompozytorzy starali się uchwycić za pomocą dźwięków.

Warto zauważyć, że góry nie były jedynie tłem w twórczości polskich kompozytorów, ale stały się integralną częścią ich osobistej wizji artystycznej. Poprzez muzykę, artyści wyrażali swoje relacje z naturą, kulturą i historią, tworząc dzieła, które inspirują i poruszają kolejne pokolenia.

Wobec tego temat gór w twórczości polskich kompozytorów nie tylko odzwierciedlał piękno przyrody, ale również głębsze przesłanie o ludzkiej egzystencji i dążeniu do transcendencji. To właśnie dzięki temu, muzyka stała się mostem, który łączy nas z wielkością i tajemnicą górskiego świata.